WhatsApp Image 2022 08 06 At 7.50.51 PM
WhatsApp Image 2022 08 06 At 7.50.51 PM

Het nieuwe leven van Tsuyoshi Watanabe - Deel II

Tsuyoshi Watanabe is sinds 4 januari 2022 speler van KV Kortrijk. Hij woont en werkt inmiddels al ruim een half jaar in Kortrijk en kan de verschillen tussen het voetbal en het leven hier in België en ginds in Tokio waar hij tevoren 24 jaar woonde, best wel inschatten. “Ik woon hier veel ruimer en toch veel goedkoper”, lacht hij. – Eddy Soetaert

17/08/2022

Deel I van het interview met Watanabe lezen? Dat kan hier.

We lijsten tien vergelijkingspunten op, en komen… wat dacht je, veelal op stereotiepe verschillen uit. Ly Vanden Broecke, onze tolk die zelf in Kortrijk woont, kan die – na haar verblijf in Tokyo – alleen maar onderschrijven: “Het gaat van een superdrukke stad die nooit slaapt naar een rustige plek waar “Tsu” zich intussen best wel thuis voelt”, weet ze.

1 - De wedstrijden

“Japanse spelers zijn veelal kleiner en daarom wendbaarder. Ze hebben over het algemeen een betere techniek, dribbelen vlot. Hier zijn vele spelers groter en sterker en daardoor is het fysieke element zo belangrijk in het Belgisch voetbal,” zegt Tsuyoshi.

Waarom zijn de Japanners die naar Europa komen veelal offensieve spelers? “Stevige verdedigers hebben ze hier wel. Wendbare aanvallende spelers minder. Maar ik denk dat ik ook als verdediger mijn taak kan vervullen.”

2 - De training

“In Japan wordt haast niet gelopen op training. Er wordt altijd getraind met de bal. De trainingssessies zijn ook korter in Japan. Dit was een grote aanpassing voor mij: hier zijn de trainingen veel langer en lastiger. Maar ik weet dat je er ook veel sterker van wordt. Het is belangrijk voor mijn ontwikkeling als voetballer.”

3 - Coach & medespelers

“Er zijn heel wat Europese en Zuid-Amerikaanse coaches in Japan, wat het verschil klein maakt. Maar toch zijn de coaches er tijdens de wedstrijden kalmer dan in België. Ze kijken toe, ze roepen niet.

“De ploegmaats zijn hier vriendelijker. Ze zijn ook gewoon dat er veel buitenlanders in de groep zitten en daar staan ze ook open voor. Bij ons in FC Tokyo waren er  vier Brazilianen. Ik besef nu dat er geen binding was tussen de Japanse spelers en de Braziliaanse. Hier zitten we voor het eten allemaal samen rond de tafels en ook in de kleedkamer vormen we één groep. Ik werd hier meteen door iedereen goed opgevangen.”

4 - Het stadion

“De meeste stadions zijn groter in Japan. Wij speelden in het Ajinomoto Stadium.” Ajinomoto is de sponsor die zijn naam geeft aan het stadion, dat tegelijk het nationale stadion van Japan is. Ajinomoto is een multinational in voedingswaren. “Er zijn 56.000 plaatsen. Meestal waren er zo’n 45.000 toeschouwers. Het is zo groot dat je vanuit de tribunes niet zo goed de spelers ziet. Hier is het goed voor de supporters dat ze zo dicht bij het veld zitten.”

5 - De supporters

“Haha. De supporters zijn hier heel veel… eu… feller. Veel warmer. In Japan zijn ze rustiger. Daar supporteren ze ook alleen maar voor hun eigen ploeg, ze roepen niet naar de tegenstanders. Maar ik houd wel van de sfeer hier. Ik herinner me de wedstrijd tegen Anderlecht vorig seizoen toen we veel steun kregen van de supporters. Ik hoop dat het ook dit seizoen nog dikwijls zo zal zijn.”

6 - De stad

“Tokio is druk, druk, druk. Er staan veel hoge gebouwen, wolkenkrabbers. Hier in Kortrijk kun je rustig wonen en rustig wandelen in de stad. Zowel voor Ryoko, mijn vrouw, als voor mij is dat een verademing. We genieten ervan.

7 - De mensen

“Met wat Engels kunnen wij ons hier al snel duidelijk maken. De mensen zijn behulpzaam. Ik was vooraf wat bang om naar Europa te komen omdat ik de cultuur niet kende, maar ik ondervind zeker geen racisme tegenover Aziatische mensen. En supporters die me herkennen, steken hun duim op als ze me ontmoeten.”

8 - De huisvesting

Dit is het stokpaardje van Tsuyoshi. “In Japan is vrijwel iedereen klein gehuisvest. We leefden er in een heel klein appartement met een superklein balkon. Hier is ons appartement dat uitkijkt op de Leie drie keer zo groot en met een groot balkon. We zijn er heel gelukkig mee. En toch is de huurprijs hier drie keer minder dan in Tokio.”

9 - Het weer

“Zoals het hier de voorbije weken was, zo is het meestal in de zomer in Tokio. Al regent het tussendoor wel vaak. Maar de winter was hier heel hard voor mij. Zo koud.”

We vertellen hem dat het de voorbije winter amper vroor, geen enkele dag kenden we strenge vorst, en dat het veel kouder kan. “Woe! Dan krijg ik het nóg  kouder!” schrikt Tsu. “In Tokyo gaat het nooit onder de 10 graden! Ik vond het hier wel heel koud om te trainen buiten.”

10 - De voeding

Laat ons maar de stereotypen boven halen: Japanners eten altijd sushi. “Nee, niet altijd, maar wel vaak. De beste sushi vind ik in Rijsel bij Ginza.” Ginza is de verwijzing naar de duurste wijk van Tokio, trouwens gelegen in het district Chûo waar Tsu studeerde.

“Mijn vrouw kookt elke dag Japans. Ze vindt veel in de Delhaize en één keer in de maand gaan we naar Brussel waar we alles vinden wat nodig is om onze keuken te voorzien van de juiste ingrediënten en kruiden. Maar ’s middags eet ik met de ploegmaats op de club en ik leer het Belgische eten ook wel graag eten.”

Zo leeft en werkt Tsuyoshi Watanabe sinds ruim een half jaar in Kortrijk. Hij geniet van zijn nieuwe werkplek en zijn nieuwe leven, bijna tienduizend kilometer ver weg van de Japanse hoofdstad. Binnen de spelersgroep is hij inmiddels een vaste waarde geworden, op en naast het veld. Sober maar efficiënt. Hij liet zich trouwens meteen na zijn komst al gunstig opmerken toen hij na zijn eerste wedstrijd voor KVK, met de ultieme gelijkmaker van Dylan Mbayo op AA Gent, ging dansen in de kleedkamer en direct ‘één van hen’ werd.

Tsuyoshi heeft een contract bij KVK tot juni 2025. Japanse waarnemers volgen elke wedstrijd van de kandidaat-internationals die in het buitenland spelen, zegt hij. Hopelijk zagen ze al hoe hij dit seizoen een heuse certitude is geworden in het hart van de Kortrijkse defensie.