"Vier grote afspraken"

Tom heeft inderdaad nog maar één jaar in de hoogste reeks op zijn teller. Hij speelde zijn eerste officiële wedstrijd voor KV Kortrijk vorig seizoen pas op 10 november, de gewonnen bekermatch op RWDM. Even later kwam Bernd Storck en omdat Marko Ilic ziek was, kreeg de West-Vlaming zijn kans bij de Duitse coach. Tom overtuigde in de oefenwedstrijden tijdens de World Cup-break, bevestigde in de bekermatch op OHL (weer 1-3 winst) en toonde voluit zijn kwaliteiten in de eerste competitiematch onder Storck, tegen Racing Genk waarin hij groot aandeel had in de 1-0 winst. Storck ging voluit voor Vandenberghe, die van dan af ook alles speelde.

We zijn een jaar verder en intussen wordt helemaal niet meer getwijfeld aan Toms kwaliteiten. Het was bij de 1-0 winst tegen Club Brugge dat een krant hem terecht in het Elftal van de Week plaatste, enkele weken later nog eens na zijn sterke keeperswerk op RWDM.

“Voor een clean sheet ben je ook afhankelijk van de rest van het team. Niet enkel van je verdediging waarover ik trouwens heel tevreden ben,” ontleedt Tom.

Dat voorbije jaar heeft hem veranderd. “Ik voel me steeds meer op mijn gemak. Het was toch een hele stap: grotere stadions, meer toeschouwers, meer eigen supporters achter je, meer druk ook in en rond de ploeg.” Hij speelde liefst zeven jaar bij Deinze. Vijf jaar geleden won de club als eerstenationaler (zeg maar derdeklasser dus) met 2-0 voor de Beker van België van Club Brugge. Met dank aan Tom Vandenberghe.

“Ik had toen gedacht dat er een hoger spelende club interesse zou tonen, maar dat was niet meteen het geval. Dat seizoen promoveerden we naar tweede klasse en zette ik toch ook al een stap vooruit,” zegt Tom wanneer je hem vraagt hoe het kan dat hij tot op zijn 30ste onder de radar bleef.

“Misschien was ik op jonge leeftijd ook nog niet klaar voor de hoogste reeks. Had ik bijvoorbeeld als jonge gast derde keeper kunnen zijn bij een ploeg als KV Kortrijk, dan zou ik veel sneller veel geleerd hebben. Nu heb ik het allemaal uit eigen ervaring moeten leren.”

Bij KVK is zijn keepertrainer Glenn Verbauwhede en daar spreekt Tom vol lof over. “Glenn was een van de beste keepers in eerste klasse. Hij is als trainer heel anders dan toen als speler. Glenn is gedreven en heel bewust met zijn job bezig. Hij wordt echt onderschat. Ik voel me goed onder zijn hoede.”

Ook voor zijn coach Glen De Boeck is hij bijzonder positief. “Hij weet waar hij naartoe wil. Hij heeft al drie clubs gered die op het punt stonden te degraderen. Maar nu is het tijd dat wij het zelf doen. Nu moeten we wel een reeksje punten pakken.”

Daar moesten we naartoe: naar de vier grote afspraken in amper dertien dagen tijd. Het begint zondag in eigen huis tegen KV Mechelen,  komt daarna de altijd lange trip naar Eupen, zit daar dan ineens de bekerwedstrijd in het Guldensporenstadion tegen RWDM verscholen, en drie dagen later al een nieuwe thuismatch tegen Westerlo.

“Vier belangrijke matchen”, beseft Tom. “Ook in de beker mogen we het niet weggeven. Met elke overwinning kom je een stap dichter bij de Heizel en daar wil iedereen toch naartoe, spelers én supporters. Maar uiteraard concentreren wij ons eerst op de competitie. Als je het mij vraagt, moeten we minstens 6 op 9 halen uit dat drieluik. Alles wat meer is, is natuurlijk meegenomen…”

Tom Vandenberghe is er inmiddels 31 geworden, maar gaat ervan uit dat zijn beste jaren nog moeten komen. “Precies omdat ik zo laat in eerste klasse ben gekomen, is de honger nog groot,” zegt hij. “Ik wil alles nog vele keren beleven. Ik werk en leef er ook honderd procent voor en dan moet ik nog wel tot mijn 38 of 39 kunnen doorgaan.” Zijn contract bij KVK werd in ieder geval al verlengd tot de zomer van 2026.

Wat hem zwaar viel, was het feit dat Kristof D’Haene einde vorig seizoen de club noodgedwongen verliet. Ze zaten rechtover elkaar in de kleedkamer, de twee streekgenoten uit de regio, en ze waren goede vrienden. Nu? “We zijn natuurlijk nog goede maten. En toen Kristof vorige maand als assistent-coach terugkwam, deed het me goed.” Of ze mekaar nog even vaak zien? Tom lacht: “Ik denk dat hij mij soms een beetje mijdt. Hij wil wat afstand bewaren. Hij behoort nu tot de staf, he.”

Samen hebben ze uiteraard maar één doel: KV Kortrijk in de eerste klasse houden. “Ik geloof er in. We hebben zeker genoeg kwaliteit, maar het viel ook niet altijd mee. We verdienden méér punten en hadden nu best kunnen staan waar KV Mechelen staat, net boven de lijn van de laatste vier. We hebben nu meteen drie wedstrijden om daar iets aan te doen, met de supporters achter ons.”