Piet Timmerman promoveerde met KVK op Dender

Piet Timmerman speelde 13 jaar voor KV Kortrijk en doet daarmee beter dan zijn vader Michel Timmerman wiens teller op 11 seizoenen staat. Michel kwam er wel meteen bij na de fusie nadat hij eerder al voor Stade Kortrijk uitkwam.

Piet herinnert zich die avond in Denderleeuw nog levendig. “We hadden een heel kleine ploeg maar wel een voetballende ploeg. Regi Van Acker was de trainer. We waren een bende maten. Om dat te bewijzen: we komen nog elk jaar samen, we zijn echte vrienden geworden.”

‘We’ dat zijn dan de spelers van dat kampioenenseizoen 1997-1998 dat werd bekroond met winst in de eindronde van de vier ploegen in tweede klasse die achter kampioen KV Oostende eindigden. KVK was tweede geworden, Turnhout derde, Denderleeuw vierde, KV Mechelen vijfde.

“Eigenlijk hadden we genoeg aan een draw”, weet Piet Timmerman nog. “Bij gelijkheid van punten ging immers de ploeg over die het hoogst geëindigd was in de reguliere competitie. Het werd een spannende wedstrijd, dat herinner ik me zeker nog.”

Er waren liefst 7.500 toeschouwers in het Van Roystadion voor het duel op de slotdag van de eindronde. Enkele duizenden Kortrijkzanen ook. Bij KVK stond Andy De Pré in de ploeg. Hij was de vorige zomer overgekomen van… FC Denderleeuw. En uitgerekend hij maakte op een tegenaanval ook het doelpunt van de verlossing. Het tragische verhaal is dat Andy nadien op jonge leeftijd overleed.

Even voor tijd maakte de pas ingevallen De Mangelaere er zelfs nog 0-2 van. Dat leidde tot een volksfeest dat in de nachtelijke uren nog werd verder gezet bij thuiskomst van de spelers in het Guldensporenstadion.

De ploeg van toen, dat was: Kurt Vandoorne, Nico Boone, Andy De Pré, Farid Difallah, Jurgen Heymans, Peter Jacobs, Stefan Leleu, Kurt Mertens, Radolph Richards, Vincent Six en Piet Timmerman natuurlijk. Op de bank zaten Jani Viander, Bart Demangelaere, Stijn Meert en Julio Muller. Marc Van Brisom en Kevin Reyns zaten die dag geblesseerd in de tribune en Fodé Camara was geschorst.

“We hadden een ploeg zonder grote jongens. We konden niet zeggen: we gaan de boel eens afsluiten, maar we gingen er altijd voor honderd procent voor,” zegt Piet Timmerman.

Hij was in december 1987 voor het eerst in de eerste ploeg gekomen als invaller voor Johan Devolder. “Dat betekende nogal wat voor mij: ik stond ineens naast spelers als Schwabe en Broeckaert naar wie ik even tevoren nog stond te kijken toen mijn vader op het veld stond.”

Piet en Michel stonden nooit samen in de ploeg, later wel bij de Studaxen van KVK. Beiden waren dan ook echte clubspelers. “Ik stond op alle posities”, lacht Piet. “Jawel, ook in doel. We speelden op Cercle waar doelman Drouguet rood kreeg en onze vervangingen waren opgebruikt. Ik stond nog tien minuten in de goal en ik kreeg geen enkele bal binnen.”

Na Michel en Piet voetbalden de zonen van Piet, Matthias en Thomas, bij de jeugd van KVK en gingen nadien in de regio spelen. Thomas is nu nog aan de slag bij Boezinge en Piet… hij gaat naar al zijn wedstrijden kijken natuurlijk.

Maar wat verwacht hij van het bekerduel Dender-KVK van woensdagavond? “Het wordt niet gemakkelijk. Ik zie dat Dender goed bezig is. En bekermatchen op verplaatsing tegen ploegen uit tweede klasse zijn altijd gevaarlijk.” Een verwittigd man is er twee waard.

KVK trekt voor de vijfde keer naar Denderleeuw dat inmiddels FCV Dender EH heet. En nog een waarschuwing: in januari 1997 speelde de Veekaa er voor de Beker: 1-1 werd het, waarna de thuisploeg met 4-3 in de strafschoppen won. Laat dat te gast bij Timmy Simons niet het scenario van een lange avond zijn!