KVK neemt afscheid van Stojanovic
Jovan Stojanovic is weer thuis. In Belgrado. We bellen lang en… luid want zijn woonkamer zit vol familie. Vierenhalf jaar verbleef Jovan in Kortrijk, vierenhalf jaar voetbalde hij voor KVK, goed voor exact 100 optredens in de competitie en 10 in de beker, goed ook voor 19 doelpunten in de competitie en 3 in de beker. ~ Eddy Soetaert
"Het is mijn wens"
Jovan heeft één grote wens: nog langer in België kunnen spelen want over een half jaar verwerft hij dan de Belgische nationaliteit. “Het is mijn wens”, zegt hij. “Mijn zoon Andrej van 3 is in Kortrijk geboren, mijn dochter Anja van 1 is door corona in Belgrado geboren maar ze is sindsdien al een jaar in Kortrijk. Zowel mijn vrouw Bojana als ik houden van deze stad. Het is er rustig en gezellig. We hadden het er enorm goed.”
Je belt Jovan op in het Engels, want in het Servisch zul je het niet maken, en hij antwoordt… in het Nederlands. “Ben je vergeten dat ik Nederlands praat”, lacht hij. Neen. Op zijn 17 kwam hij naar ons land om te voetballen voor de U19 van Cercle Brugge. In januari 2011 werd hij uitgeleend aan tweedeklasser Roeselare waar hij elf keer speelde. “Ik was nog te jong om in het buitenland door te breken”, zegt hij. Vojvodina haalde hem terug naar zijn thuisland. Hij werd er meteen een vaste waarde in de Super Liga. Daar was het dat hij op de radar kwam van Ivica Jarakovic, ex-goalgetter van KVK maar ook Balkanscout voor de club.
VOORSTELLING BIJ AGO
Zo herinneren we ons zijn komst naar Kortrijk op de slotdag van de wintermercato 2017. Voorstelling aan de pers in de gebouwen van hoofdsponsor AGO dat net zijn contract verlengde. Hij, Jovan Stojanovic en zijn landgenoot Vladimir Kovacevic die van Vojvodina kwam. Jovan kwam van Vozdovac waar hij intussen was gaan spelen en waar hij tien goals had gescoord in een half seizoen.
Ze tekenen een contract voor vierenhalf jaar, tot juni 2021. De stevige verdediger Kovacevic vertrok inmiddels weer naar Vojvodina, waar hij dit seizoen veelal op de bank zat. De stijlrijke offensieve voetballer Jovan Stojanovic bleef tot einde contract.
Laatste doelpunt
Even horen: herinnert Jovan zich nog zijn eerste wedstrijd voor KV Kortrijk? “Absoluut. Ik viel in tijdens Standard-Kortrijk, twee goals van Saadi, een van Teddy. A heroic game.”
En zijn laatste doelpunt voor KVK? “Eu ja, in de bekermatch op Antwerp, he.” Januari 2020. Jovan bracht KV Kortrijk op voorsprong, Mbokani maakte nadien nog gelijk.
“De terugmatch verliep ongelukkig, anders hadden we de finale gespeeld. Ik begrijp niet waarom ik voor die match niet werd opgesteld. De coach nam soms rare beslissingen.”
Eén seizoen springt eruit: dat van 2018-’19 waarin hij liefst elf keer scoorde. “Ik heb vertrouwen nodig. Ik kreeg er die periode.”
DE VRIENDEN
Tijd voor een stel gebruikelijke vragen:
Wat was je belangrijkste wedstrijd? “Tegen Club Brugge onder Anastasiou. Ik speelde een sterke match en scoorde ook de gelijkmaker, een strafschop. We speelden een uitstekende wedstrijd maar verloren uiteindelijk met 2-1. Toch blijft het een mooie herinnering. Wacht, ik heb er nog een: de derby tegen Waregem die we met 4-2 wonnen. Wat een sfeer was er toen! Ik scoorde twee keer. En die halve finale uit op Antwerp natuurlijk.”
Wie waren de beste spelers die je meemaakte bij Kortrijk? “Je overvalt me met die vraag. Schrijf maar Julien, Maka, Pelé, ook Lepoint.” (Vrij vertaald: De Sart, Makarenko, Mboyo en Lepoint).
En je beste vrienden? “Lepoint, Julien, Trent, Petar, Maka, Brendan, Gary en vergeet zeker niet Kristof D’Haene. Niet vergeten te noteren he: mijn vriend Kristof!” (Lees dus: Lepoint, De Sart, Sainsbury, Golubovic, Makarenko, Hines-Ike, Kagelmacher en D’Haene.)
Wat zegt je Viva Sara? “Haha. Dat was onze ontmoetingsplaats op de Markt voor onze dagelijkse koffie. Héérlijke koffies hebben ze daar. Helaas hebben we ze het laatste jaar door corona moeten missen.”
Wat zul je je altijd blijven herinneren van de voorbije vierenhalf jaar, Jovan? “Het waren mijn mooiste jaren, van mijn 24 tot mijn 28. Ik zal me vooral altijd de stad blijven herinneren. En de supporters die fantastisch waren vanop de tribune. Ze respecteerden me, ook als het eens minder was. Ik heb zoveel mooie herinneringen. Spijtig da ik door een hamstringblessure de voorbereiding en de start van het laatste seizoen miste. Dan kom je moeilijk terug en veel steun van de coach kreeg ik in die periode ook niet. Anders had ik allicht wel een verlenging van mijn contract gekregen.”
Wat brengt de toekomst jou? “Ik weet het niet. Ik wacht nog af. Ik zou enorm graag nog langer in België spelen. Mijn vrouw hoopt het ook. Ik kan zeker nog nuttig zijn voor een Belgische ploeg. Kortrijk wordt het niet, neen. Na mijn hamstringblessure voelde ik dat dit mijn laatste seizoen zou worden. Maar niettemin, doe iedereen de groeten daar. Ik heb aan zoveel mensen zoveel mooie herinneringen.”
