KV Kortrijk – KV Oostende : Nebojsa Pavlovic Foto VDB / Bart Vandenbroucke
KV Kortrijk – KV Oostende : Nebojsa Pavlovic Foto VDB / Bart Vandenbroucke

Interview met een KVK-monument: Deel I

Kristof D’Haene begint straks aan zijn achtste seizoen voor KV Kortrijk. Nebojsa Pavlovic deed het hem voor. “Het waren acht heerlijke jaren”, zegt de Serviër terugkijkend op zijn carrière. Tijd voor een uitgebreide babbel. Vandaag deel 1 .

28/05/2022

Elke journalist weet hoe moeilijk het was om Nebojsa Pavlovic te strikken voor een  interview. En kijk eens aan: vijf jaar na zijn afscheid van het voetbal praat hij honderduit over zijn leven, zijn carrière en de club van zijn hart, KV Kortrijk.

Het is waar, Nebo werkt nu als scout voor zijn eerste Belgische club AA Gent, maar het is evenzeer waar: de band met KVK is nog altijd strak aangespannen.

“Ik ben geboren in Belgrado in april 1981”, vertelt hij. “Toen ik negen was, ging ik voetballen bij een club uit de hoofdstad, Cukaricki. Vanaf mijn 19 tot mijn 23 speelde ik er in het eerste elftal. Dan stapte ik over naar RAD, een andere club in Belgrado.”

Eén jaar later, in januari 2006, haalde AA Gent hem weg. “Gent had contact gezocht via mijn makelaar en ik mocht er een week komen testen. Ik testte die week samen met Ernest Nfor, we tekenden ook op dezelfde dag ons contract.”

In Gent was Georges Leekens toen net de nieuwe coach. Al snel posteerde hij Nebojsa in de basiself, waar hij geen minuut meer miste.

Zou hij zich nog zijn allereerste match in België herinneren. “Ja hoor, even nadenken, FC Brussel heette die ploeg toen. We wonnen met 0-1.” Vijftien jaar geleden is het al maar prompt begint Nebo het hele elftal van toen mee te geven: “Wouter Vrancken die toen scoorde, Davy De Beule, Boussoufa, Foley, Lombaerts, Herpoel in doel,…” Goed, goed. En zijn eerste doelpunt op Belgische bodem? “Op Standard, 0-2 werd het.”

In juli 2007 trok Georges Leekens naar Lokeren. Pavlovic volgde. “Lokeren vroeg mijn makelaar om daar te gaan spelen, maar ik besliste dat ik in Gent zou blijven. Maar dan belde Leekens me. Hij wou per se verder met me samenwerken. Ik ging erop in.”

Van Pavlovic wordt gezegd dat hij het verlengstuk was van Georges Leekens op het veld. Twee jaar later, in juli 2009, volgde Leekens Hein Vanhaezebrouck op bij Kortrijk. En Pavlovic, hij ging mee. “Nee, ik ging eerst,” lacht hij. “Ik kreeg een telefoon van Ivica Jarakovic die me Kortrijk aanraadde en zei dat hij zou praten met Jean-Marc De Gryse.  Ik ging naar Kortrijk en pas twee weken later werd Leekens er coach.”

ACHT JAAR KVK

Je bleef acht jaar – 8 jaar! – bij KV Kortrijk. Het gebeurt nog maar zelden in het moderne voetbal. Kristof D’Haene gaat je achterna. Hoe kwam het dat jij zolang bleef?

“Na mijn eerste seizoen bij Kortrijk kreeg ik voorstellen van andere clubs, later zelfs aanbiedingen uit China, maar ik wou niet constant van club veranderen. Hier in Servië heb ik ook maar voor twee clubs gespeeld. En vooral: ik was er altijd heel goed in Kortrijk.”

Je speelde uiteindelijk 251 wedstrijden voor de Veekaa.

“Hoeveel zeg je?”

Om precies te zijn: 21.475 minuten. En toch kwam je nooit wonen in Kortrijk. Je bleef in Gent.

“Ja, dat deed ik voor de kids. Zij gingen daar al naar school, zij hadden daar vriendjes en ik wou ze niet weer alles laten overdoen.”

Ze gingen in Gent naar school: Filip, nu 14, Tamara, nu 12 en Iva, nu 10. Spreken ze vijf jaar later nog Nederlands?

“De oudste zegt: ‘Ik begrijp nog veel maar ik zou weer moeten een tijd ter plaatse zijn om het weer te kunnen spreken.’ De twee jongste zijn het kwijt.”

Is Filip ook voetballer?

“Ja, hij speelt bij een kleinere club hier in Belgrado. We wonen zo’n vijftal kilometer van het centrum van de stad.”

En jouw vader, was die ook voetballer?

(Lacht) : “Nee hoor. Toen ik bij de jeugd voetbalde, gingen alle ouders naar wedstrijden en trainingen kijken maar hij nooit. Hij bracht me ook nooit naar de club, dat moest ik zelf uitzoeken. Weet je dat hij me voor het eerst zag voetballen toen hij eens op bezoek was in België en met mijn vrouw en mijn moeder naar Lokeren kwam kijken?”

Heb je nu alles achter je gelaten in België. Heb je geen pied-à-terre meer in Gent?

“Nee, ik heb niets meer in België, tenzij mijn hart.”

Kan het nog dat je terugkomt naar België? Misschien om ooit coach te worden van een Belgische club, wie weet van KV Kortrijk?

“Misschien in de toekomst, wie weet. Je weet dat ik werk voor de scouting van AA Gent. Ik kom er ook nog af en toe voor meetings. Maar ik heb nog veel contacten in Kortrijk: Matthias Leterme, Rik Foulon, Claude Gezelle, Kurt Bourgois…

Vijf jaar geleden, aan het einde van je carrière, zei je dat je twijfelde of je hier zou blijven wonen of zou terugkeren naar Belgrado. Wat deed je beslissen om te gaan?

“Ik had hier geen job en ik deed het ook voor mijn familie. Voor mijn vrouw en kinderen en voor mijn familie die in Belgrado woont. Maar ik denk nog vaak aan mijn Belgische jaren: ze zijn een mijlpaal in mijn leven.”

(Morgen Deel II)