Freddy Seys, de eerste kapitein van KV Kortrijk, 50 jaar later

Op 6 mei 1971 fusioneerden Kortrijk Sport en Stade Kortrijk tot de nieuwe club Koninklijke Voetbalclub Kortrijk met de stadskleuren rood en wit als clubkleuren. Het stadion van de hoogst spelende club Kortrijk Sport werd de thuishaven, de locatie van Stade Kortrijk aan het Astridpark werd de nederzetting voor de jeugdwerking.

Freddy Seys (73) was een van de vele spelers die in de nieuwe spelersgroep werden opgenomen. Hij werd meteen ook de kapitein van het team. “We kenden mekaar wel, die van Sport en Stade, en we vormden ook snel een groep. De supporters daarentegen hadden het veel moeilijker om hun eigenheid prijs te geven”, zegt Freddy.

De besturen van de beide clubs zagen in dat er weinig toekomst voor hun teams was weggelegd en dat de sponsoring alleen zou groeien indien zij onder één banier konden aantreden. Kortrijk Sport zakte dat jaar van derde naar vierde klasse, Stade speelde in eerste provinciale en eindigde zelfs achter de derde club van de stad, SV Kortrijk.

“André Van Maldeghem werd gehaald om trainer te worden. Hij behoorde tot geen van beide clubs en stond boven mogelijke discussies. Hij lette er in het begin ook wel op om ongeveer evenveel spelers van Sport als van Stade in zijn elftal op te nemen,” herinnert Freddy zich.

De club trok bovendien enkele spelers aan om zich meteen te wapenen voor de promotiestrijd, want het was duidelijk: de ambities lagen hoog. Onder anderen de Nederlander Wim Reijers kwam van SV Waregem over.

Het bestuur bestond uit tien leden, vijf van elke ex-club. Gerard Vandendriessche van Sport werd de eerste voorzitter, Arsène De Grijse van Stade de eerste ondervoorzitter.

Maar de spelers, waren die eigenlijk wel tevreden dat de fusie er kwam, want de helft van hen stond uiteraard niet meer in de ploeg? “We zaten met onze eigen clubs in het sukkelstraatje. Er moest iets gebeuren. De nieuwe club zorgde voor meer ambitie. Het was wel best dat de resultaten meteen goed waren. We stonden direct aan de leiding. Vooral voor de supporters was dat belangrijk: dat bluste de verhitte gemoederen”, herinnert Freddy zich.

De oefenmatchen in aanloop naar het eerste kampioenschap waren anders geen onverdeeld succes en ook de eerste bekerwedstrijd op Eendracht Zele viel niet mee: na een 0-0 eindstand ging KVK eruit in de strafschoppenreeks.

Kwam dan 5 september 1971, dag van de eerste competitiematch van de nieuwe club. “Alle matchen waren altijd de zondagnamiddag om drie uur. We moesten naar het Antwerpse Kapellen”, aldus Freddy Seys. “Het was meteen een van de verste verplaatsingen van het seizoen.” Vele tegenstanders waren inderdaad dichter bij huis: FC Poperinge, SK Gullegem, Cercle Ieper, FC Torhout, Zwevegem Sport, FC Meubeke, om het alleen maar bij de West-Vlamingen te houden.

“Eén voor één wilden ze koste wat het kost die ‘rijke’ fusieclub uit Kortrijk kloppen,” lacht Freddy. In Kapellen won de Veekaa met 0-2. ‘Seyske’ maakte de allereerste goal, Dirk Demets de tweede.

We schuiven de ploegopstelling even onder Freddy’s neus. Doelman Jean-Pierre Vandenborre (van Sport), Jacques Balcaen en Roger Verkeyn (aangetrokken uit andere clubs), Martin Herman, André Soete en Michel Timmerman (alle drie van Stade), Dirk Demets en Boudewijn Braem (beiden van Sport), Donald Lefebvre (van SV Kortrijk zelfs), Roger Blieck (van Stade) en Freddy Seys (van Sport).

De week nadien was Poperinge op bezoek. Goed voor een zuinige 1-0. “Het was een zonnige dag en er waren meer dan 5.000 toeschouwers in het stadion voor een gewone competitiematch in vierde klasse”, weet Freddy Seys nog. Boudewijn Braem scoorde die dag zijn eerste doelpunt voor KVK.

“Niets was te vergelijken met wat het voetbal bij de Veekaa nu voorstelt”, zegt Freddy. “We begonnen in vierde klasse en we hadden dus allemaal een job. We trainden de dinsdag-, donderdag- en vrijdagavond. Later, in eerste klasse, waren de meesten nog altijd geen profvoetballer. Ik ben altijd blijven werken bij een bank. Toen trainden we sommige dagen ’s namiddags. En de velden, wel wel wel! Dat was nog wat anders dan nu. Het waren eerder weiden! Ook ons oefenveld was niet te vergelijken met de biljarttafels van nu. Maar ja, als ze nu een kans missen, dan is het de schuld van het veld, zeggen ze dan.”

Op de 25ste van de 30 speeldagen werd KVK kampioen. Het trok met vier punten voorsprong naar de grote rivaal Racing Gent en won er met 0-1. Zo’n vijfhonderd Kortrijkse supporters waren meegereisd en vierden de titel. Het was de eerste titel van de Koninklijke Voetbalclub Kortrijk. De tweede kwam er pas op… 4 mei 2008. Zesendertig jaar later dus, toen KVK andermaal van tweede naar eerste klasse promoveerde.

“Ik ben de Veekaa natuurlijk blijven volgen”, zegt Freddy. “Ik ben er later ook nog assistent-trainer en scout geweest. Ik mag zeggen dat die vroege jaren zeventig met drie promoties tot in eerste klasse mijn mooiste voetbaljaren ooit zijn geweest. Wat zeg je? Is dat al vijftig jaar geleden?”