DE CONFIDENTIES VAN TEDDY CHEVALIER
“Ik leef van het publiek.” Wie anders kan dit zo waarheidsgetrouw zeggen als Teddy Chevalier? Teddy scoorde tegen Seraing zijn eerste competitiegoal sinds zijn terugkeer. Tijdens zijn eerste match mèt publiek. – Eddy Soetaert
Eerst wat statistiekjes
- Het was van 25 juli 2015 – zes jaar! – geleden dat KV Kortrijk nog de openingswedstrijd van het seizoen won. Toen versloeg het Standard met 2-1. Een jaar later speelde het 1-1 tegen Gent. Daarna verloor het 1-0 op Charleroi, 1-4 van Anderlecht, 2-1 op Gent en vorig seizoen 1-3 van Waasland-Beveren.
- Dit was meteen de eerste thuisoverwinning voor KV Kortrijk sinds 9 januari 2021 toen het met 2-1 won van Racing Genk.
- Dit was ook het eerste competitiedoelpunt van Teddy Chevalier sinds zijn terugkeer in januari. Hij scoorde nog wel op 2 februari tijdens de bekermatch op Lommel, maar voor zijn vorige competitiegoal moeten we teruggaan naar 19 mei 2019, de laatste wedstrijd van de play-offs, tegen Cercle.
- Interessant is ook dat KVK de nul hield. Altijd een goede start voor een defensie en voor een keeper.
OP DE HEKKEN
Wat ook al lang was geleden: dat Teddy Chevalier nog eens op de hekken vóór de staantribune kon gaan staan om er met de vlag te zwaaien en dan zijn teammaats aan te zetten om te gaan juichen voor de fans. Het deed deugd. Voor de supporters én voor Teddy.
“Het is moeilijk spelen voor mij zonder publiek”, gaf Teddy voluit toe tijdens de persconferentie na de wedstrijd. “Ik heb het publiek nodig. Ik moet gestuwd worden. Anders lijkt het wel alsof we oefenmatchen spelen.”
Tijd voor wat confidenties van de man die tegen Seraing zijn 188ste wedstrijd voor KV Kortrijk speelde, goed voor eventjes 55 doelpunten en 39 assists. “Ik kwam hier in januari toe nadat ik zes moeilijke maanden had doorgemaakt bij Valenciennes. Het draaide niet zo goed en ik miste bovendien de stimulans van het publiek. Ik snakte naar rust: ik ben met mijn vrouw en mijn dochtertje op vakantie gegaan en dat heeft goed gedaan.”
ZWARE VOORBEREIDING
Dat hij er meteen weer staat, wijt hij aan twee redenen. “Eén: toen de competitie half april al gedaan was, hebben we nog een maand als gekken getraind. Le coach nous a tué. De coach heeft ons doodgedaan. Maar het heeft bij de start van het nieuwe seizoen geloond. Twee: ook de voorbereiding was zwaar. Maar ik voel me daardoor wel conditioneel klaar. Ja, ik word er straks 34 en ik train nu harder dan toen ik die eerste periode bij KVK was. Je beseft dat er jonge jongens achter staan die kijken om je plaats in te nemen en dus moet je er voluit voor gaan. Ik wil er nog twee, drie jaar alles voor doen.”
Teddy steekt een duim omhoog voor individueel trainer Léo Djaoui. “Ik heb vroeger nooit individueel op mijn spieren gewerkt. Met hem doe ik dat. Het kost moeite maar ik heb er plezier in om zo hard te werken.”
