Neem een abonnement en… red Gerrit!
Tijd om de abo’s te vernieuwen, zie ik. Ik was vele jaren sportjournalist en … inderdaad, ik hoefde nooit een abonnement te kopen. Maar ik kan me voorstellen dat het bij jullie meteen begint te kriebelen zodra de abonnementen weer worden aangeboden. – Column Eddy Soetaert
Zeventien afspraken met de maten
Ik ken immers hetzelfde gevoel wanneer de cultuurdienst van de stad het nieuwe winterprogramma voor de schouwburg mailt en ik dan prompt ga zoeken welke voorstellingen – vijf, zes – ik wil zien de komende maanden om die meteen in mijn abonnement aan te duiden. Snel, want de plaatsen zijn beperkt.
Voetbalfans kennen dat probleem niet. Er is altijd plaats voor onze abonnees. En ze moeten ook niet kiezen of ze Midzomer Comedy Night willen zien dan wel Cubo Trip. Nee, ze krijgen het hele aanbod in hun abonnement. Én Club Brugge, én Anderlecht, én AA Gent, én Antwerp, en noem maar op.
Zeventien thuismatchen, maar nog veel meer dan dat krijgen ze. Zeventien afspraken met de maten, zeventien redenen om op pad te gaan, zeventien kansen om eens uit de bol te gaan.
Ellendig coronaseizoen
Ik heb dat ellendige, ongelukkige, zielige coronaseizoen 2020-2021 maar al te goed meegemaakt. Ik heb – op eentje na – geen enkele match van de Veekaa gemist. Uit noch thuis. Haast allemaal in lege huizen, alsof je helemaal alleen aan de toog van een café staat met een verschraalde pint. Een drama. Wat is het goed dat we er weer met zijn allen bij zullen zijn!
BEWONDERING VOOR GERRIT
Ik heb vooral Gerrit, onze stadionomroeper, bewonderd. Hij riep in dat lege stadion net zo enthousiast alsof er negenduizend man zat. “En het wordt vijffff-vijf,” met verheven stem op die eerste ‘vijf’. “Doelpunt van Trennnnt… Sains-buuu-ryyyy”, remember diens ultieme gelijkmaker tegen Beerschot. Prachtig Gerrit, maar geen supporters die aan het einde van een fantastische match mee konden roepen. Driewerf helaas.
“Het wordt driééééé-een dankzij Ilom-béééé… Mboy-oooo.” Dat was bij de 3-1 tegen Oostende. “En het wordt twéééééé-nul. Een goal van Yevhenii… Maa-kaaa-ren-kooo”, toen KVK met 2-1 won van Standard. En dit was ook een mooie: “Eééééén-nul voor de Veekaa. Doelpunt Faizzzzzz… See-lee-maa-nie.” Prachtige namen zijn dat voor onze Gerrit. Je hoort hem zo genieten. Het bleef die dag trouwens ook 1-0 tegen AA Gent. Alle groten moesten eraan, toch als de scheidsrechter een beetje normaal deed.
Nog eentje om het af te leren? “Het wordt twééé-een, opnieuw een doelpunt van Pape…???” Dan wachtte Gerrit even tot de supporters met zijn allen gingen roepen “Guey-eeeeee” maar er waren geen supporters om diens naam te scanderen. Gerrit moest het zelf roepen toen Pape de 2-1 winning-goal tegen Racing Genk scoorde.
Ach, wat hebben jullie toch allemaal gemist! Ook die 1-2 zege in de Ghelamco Arena, ook die schitterende 0-2 op Anderlecht waar de Veekaa de enige ploeg was die Anderlecht ging kloppen op eigen veld tijdens de reguliere competitie.
Ja, ik heb het allemaal meegemaakt. Ter plekke. Jullie niet. Zonde. Doodzonde. Daarom is het zo goed dat we er weer met zijn allen bij kunnen zijn. Straks, als Gerrit al die mooie momenten weer zal overdoen. Maar dan zal hij gelukkig weer alleen maar de voornamen van onze goalgetters moeten roepen. “Een doelpunt van Krrrrristoffff??? “En jullie allemaal “Dhaaaaaae-ne!” Je zou er nu al kippenvel van krijgen.
