Mama Ann: ‘Natuurlijk komt Tom langs’
Er gaan weinig wedstrijden voorbij waar Ann, de mama van onze doelman Tom Vandenberghe, niet bij is. “Ik zie er negen op de tien”, zegt ze, “al lukt het als verpleegster soms eens niet.” Zondag wordt ook Ann natuurlijk gevierd op Moederdag.
OOK VOOR ONZE VOETBALLERS IS HET MOEDERDAG
“Ik zal Tom zien maar niet zoveel als normaal,” vertelt Ann. “Wij zijn op een familiefeest en Tom zal er niet lang bij zijn, want hij werd net geopereerd aan zijn amandelen en hij heeft nog veel pijn.”
“Het was de bedoeling dat hij na het vorige seizoen al zou geopereerd worden, maar dan werd hij plots aangetrokken door KV Kortrijk en heeft hij dat meteen uitgesteld.”
Ann heeft al bijna 25 jaar met het voetbal van Tom te maken. “Ik woonde toen nog in Waregem en Tom wou op zijn zesde gaan voetballen. Dan was het logisch dat wij hem bij Waregem aansloten. Natuurlijk heb ik nogal wat trainingen en matchkes gezien. Zo gaat dat bij vele moeders denk ik.”
Ook toen hij al profvoetballer was, ontbrak Ann op de thuismatchen alleen wanneer het om beroepsredenen niet mogelijk was om erbij te zijn. Jarenlang in Deinze, het voorbije seizoen bij KV Kortrijk.
“We misten niets op de Veekaa, niet enkel sinds hij in de ploeg staat, ook wanneer hij op de bank zat. Je moet de hele groep steunen, vind ik.”
Maar het deed haar wel wat toen Tom ineens debuteerde in de hoogste reeks, daar waar hij eigenlijk al lang thuishoorde. En meer nog: hij deed het week na week uitstekend.
“Ik zag hem in de eerste thuismatch de week van Kerstmis tegen Genk. Dat was natuurlijk zenuwslopend,” weet ze maar al te goed. In de slotfase pakte Tom toen bovendien nog een ‘gemaakte goal’ waardoor KVK drie gouden punten pakte.
“Je leeft mee met je zoon, dat kan niet anders. Natuurlijk praten wij – Martin, Toms pluspapa, en ik – daar vaak over. We zijn harde supporters hoor.”
Tom had gevraagd aan een clubfotograaf om na de laatste wedstrijd – tegen Union – een foto te maken van hem met zijn ma aan de balustrade. Maar dat ging niet door. “Het regende enorm en daar was bovendien de hulde voor Kristof D’Haene. Een dikverdiende hulde trouwens. Dikke proficiat! Maar twee uur na de match heb ik hem toen toch gezien.”
Het is bekend dat Tom meer dan welke voetballer ook leeft voor zijn job. Hij doet extra oefeningen, hij neemt ijsbaden. “Hij is soms wat bezeten”, lacht zijn ma. “Maar hij wil nu eenmaal altijd topfit zijn.”
En dan gebeurt het af en toe dat hij op een familiefeest niet kan aanwezig zijn omdat er… voetbal is. “Ja, het gebeurde al vaker. Vorig seizoen nog. Toen had hij echt wel hartzeer dat hij niet op het trouwfeest van zijn vriend Glenn Destoop kon zijn. Daar kwam een match tussen. Maar hij was er enkele dagen tevoren wel bij op het vrijgezellenfeest. Ja, vrienden heeft hij wel, mannen die er elke wedstrijd bij zijn, bij wie of waar hij ook speelt.”
Tijd dus voor Moederdag, ook voor de vele jeugdspelers en Kerels van de A-kern die het ongetwijfeld niet zullen vergeten. Zelfs met een zere keel zal ook Tom dat niet doen.
