Japanners strijden tot het einde

“Onze blessures kwamen hard aan omdat we het in Japan nooit eerder meemaakten”, zegt Haruya. Hij kwam meteen na zijn aankomst in januari in de ploeg, goed voor vijf wedstrijden: twee overwinningen tegen Standard en Charleroi, twee draws tegen OHL en Club Brugge en één nederlaag op STVV, waar hij zich blesseerde.

Zijn landgenoot Tsunoda had al evenzeer pech. Hij maakte op het einde van de reguliere competitie ook nog de overwinningen tegen RWDM en Anderlecht, mee maar in het Astridpark werd hij op zijn beurt in volle ren geveld door een spierscheur aan de quadriceps. Zo ernstig dat er een operatie aan te pas kwam en Ryotaro dinsdag definitief naar Londen is afgereisd waar hij een tweede keer wordt geopereerd.

Tsunoda was een huurspeler, aangekocht door Cardiff City en uitgeleend aan KVK, Fujii werd door de Veekaa geleend met een aankoopoptie bij het Japanse Nagoya.

Nagoya Grampus is een eersteklasser in een stad met een speciaal verhaal. “Nagoya is de stad van Toyota”, vertelt Haruya via de gewaardeerde tolk Ly Vanden Broecke. “De hele stad wordt ingenomen door Toyota dat ook de hoofdsponsor is van de club. We speelden er in het Toyota Stadium met 45.000 plaatsen.”

Als je dat vergelijkt met het Guldensporenstadion, wat valt dan op? “Kortrijk is kleiner dan Nagoya en het stadion is ook kleiner, maar het is goed dat de supporters zo dicht tegen het veld zitten. Vooral die staantribune achter het doel vind ik fantastisch. Die mensen leven voor hun club. Ik hoop dat we hun club nog kunnen redden. Vorige zondag liep het echt compleet verkeerd terwijl we met zijn allen zo overtuigd waren dat we zouden winnen.”

Kan KVK zich nu nog redden? “Het kan. Als we zondag winnen op RWDM maken we nog een kans. We moeten er alles aan doen. Ik geef het zeker niet op: Japanners strijden tot het einde!”

Haruya Fujii is pas 23 geworden, is geboren in Kyoto maar opgegroeid in Kasugai Shi, een tiental kilometer van Nagoya af. Hij heeft een oudere broer tienduizend kilometer hier vandaan, woont op zijn eentje in een appartement in een stille buurt in het centrum van de stad, en leeft uitsluitend voor het voetbal.

Een vriendin heeft hij nog niet. In een eerder interview liet hij zich wel al eens ontvallen dat hij de – blonde – Belgische meisjes mooier vindt. Maar toen Ly hem op ons verzoek de vraag nog eens stelde, was hij al veel voorzichtiger. Het beperkte zich tot een brede glimlach en een lange ‘euuuuuuuu’. Intussen heeft hij alvast zelf een initiatief genomen: zijn gitzwart haar heeft sinds zijn komst een hoogblonde kleur.

Haruya heeft tijdens zijn verblijf in ons land het nuttige aan het leerrijke gekoppeld: “Samen met Ryotaro heb ik al verschillende steden bezocht: Brussel, Antwerpen, Gent, Brugge, Rijsel. Maar ook Kortrijk vind ik een aangename stad om er te wonen en te wandelen”, zegt hij.

Maar laat dit duidelijk zijn: Haruya is in de eerste plaats begaan met het voetbal, waarin hij carrière wil maken. Waarom er zoveel Japanners in België komen voetballen? “Het is een goede competitie om van hieruit een volgende stap te zetten.”

Een stap in die richting was zijn eerste wedstrijd die hij op 1 januari mocht spelen met de Japanse nationale ploeg. Hij stond 90 minuten op het veld bij de 5-0 overwinning tegen Thailand.

In juni wordt hij mogelijk opnieuw opgeroepen, maar tot dan heeft hij nog opdrachten bij KV Kortrijk: “Zolang het kan, moeten we erin geloven”, herhaalt hij.