CONFIDENTIES VAN KARIM

• De mensen in Virton waren heel ongelukkig toen je vertrok, je was er captain, maar je speelde die jaren net als Kortrijk in de tweede klasse en daar hadden ze je opgemerkt.

“Ja, ik speelde twee sterke matchen tegen Kortrijk, weet ik nog. Een jaar eerder waren ze al met mij komen praten. Jean-Marc De Gryse, Patrick Turcq en Hein Vanhaezebrouck die me erbij wou. Maar ik volgde toen een Franse trainerscursus in Clairefontaine en wou er niet op ingaan. Patrick Turcq wou zelfs  naar Clairefontaine komen om me te laten tekenen, maar ik hield vast aan mijn plan. Een jaar later – toen Kortrijk naar eerste klasse promoveerde – kwam ik wel. Ik had nog nooit in eerste gespeeld en Kortrijk trouwens ook al lang niet meer.”

• Heb je goede herinneringen aan die drie jaar bij KVK?

“Hele goede herinneringen! Met de supporters die altijd achter ons stonden, bij winst en verlies.”

• Ik herinner me nog je eerste match, de eerste van het seizoen in de hoogste reeks voor jou en voor de Veekaa. In Roeselare. Je viel in en pakte er meteen een rode kaart.

“Inderdaad. Ik mag zeggen dat het vanaf dat moment is dat Hein Vanhaezebrouck me graag had. Ik redde met mijn tussenkomst een doelpunt waardoor we nog 2-2 haalden. Hein heeft me daarop ook verdedigd in de pers want de voorafgaande gele kaart was eigenlijk onterecht. Een paar wedstrijden later zette hij me vanaf de aftrap in de ploeg en ik bleef er altijd staan.”

• Het was geen groot elftal waarmee jullie dat eerste seizoen speelden.

“Misschien niet, maar we vormden een hechte groep, een toffe bende zonder onderscheid van Vlamingen of Franstaligen of buitenlanders.”

• Je werkt voor de derde keer voor KV Kortrijk, maar je werkte ook al drie keer voor Hein Vanhaezebrouck. Als speler bij KV Kortrijk en AA Gent en als assistent-coach bij Anderlecht. Is hij belangrijk voor jou?

“Uiteraard. Ik ben met hem beginnen spelen in eerste klasse, ik ben met hem landskampioen geworden bij Gent al heb ik daar dat seizoen niet veel meer gespeeld en ik ben met hem naar grote clubs gereisd in de Champions League, naar Bayern, Celtic en PSG plus een jaar later naar clubs in de Europa League.”

• Heb je nog contact met Hein?

“Zeker. Ik denk dat ik hem bij het begin van het seizoen weer had kunnen vervoegen in Gent. Maar dat kwam te snel na het afscheid bij Charleroi. Ik had tijd nodig om tot rust te komen. Maar ik heb uiteraard een diep respect voor Hein, ik weet wat hij mij heeft bijgebracht in het voetbal.”

• We keren even terug in de tijd: je vertrok op je 33 van Kortrijk naar Standard. Wat bracht je nog naar Luik?

“Na mijn derde seizoen bij KVK deed ik nog de voorbereiding mee voor het volgende seizoen. Er waren nogal wat nieuwe spelers aangekomen en ik was einde contract. De club had nog niet uitgemaakt of het nog zou doorgaan met mij en plots kwam die opportuniteit.”

• Je speelde er bovenop de competitie ook de Supercup en vijf wedstrijden in de Europa League.

“Ja, zo ontdekte ik het Europees voetbal. Daarna trok ik nog twee jaar naar Waasland-Beveren waar we telkens streden tegen de degradatie… onder andere met spelers die ik nog kende van bij Kortrijk zoals Rami Gershon. Weet je, dit is wel gek: ik speelde met Rami samen in vier clubs, Kortrijk, Standard, Waasland-Beveren en Gent. Wie doet beter?”

• Heb je nog contact met deze stijlrijke verdediger, 33 intussen?

“Ja. Hij speelt intussen al vier jaar in zijn eigen land bij Maccabi Haifa.”

• Bij KV Kortrijk heb je 102 wedstrijden gespeeld. Nergens deed je meer. Dan is Kortrijk wel een deel van je leven?

“Natuurlijk. Ik heb toch wel een uitzonderlijke relatie met deze club waar ik speler, assistent en coach ben geweest. Heel veel mensen hebben me hier gesteund: spelers, trainers, bestuursleden en zeker ook veel supporters. Ik heb ook altijd contact blijven houden met Matthias Leterme, Claude Gezelle, met Rik Foulon ook die soms met mij praatte over bepaalde spelers.”

• Je hebt hier toch wel enkele sterke prestaties neergezet als trainer. Toen je inviel voor Johan Walem restten er nog vijf wedstrijden: de club won er drie (waaronder tegen Zulte Waregem), haalde één draw en verloor alleen nog op Anderlecht. En in de daaropvolgende play-off 2 won je vier van de zes wedstrijden en speelde er twee gelijk.

“Ja, we verloren uiteindelijk alleen nog de finale van de play-off 2 tegen Charleroi. Het jaar nadien zijn we ook goed gestart, maar door de problemen met mijn licentie was het niet evident. Maar dat is het verleden, ik wil er niet meer op terugkijken. Ik kijk altijd vooruit.”

• Heb je een speciale herinnering aan een wedstrijd met KV Kortrijk?

“Ik herinner me de overwinning in de thuismatch tegen Genk waarin we bijzonder goed voetbal brachten en de straffe zege op Standard datzelfde seizoen. Beide keren was ik toen officieel niet de coach, wel de ons veel te vroeg ontvallen Bart Van Lancker aan wie ik bij deze nog eens een eresaluut wil brengen.”

• Die match tegen Genk eindigde op 4-1. Na een uur stond het zowaar 4-0. De supporters geloofden niet wat ze zagen. En de overwinning op Standard met 0-3 was dan weer een bevrijding na een moeilijke periode. Beide keren scoorde Saadi trouwens twee doelpunten. En dan haalde Hein je naar Anderlecht, – voor twee jaar – , waarna je twee seizoenen coach werd van Charleroi. Je eerste seizoen bij de Carolo’s stond je derde toen de competitie op één speeldag van het einde door covid werd afgebroken.

“Ja, er restte ons nog één match. Thuis tegen… Kortrijk. Het was een goed seizoen waarin we Europees voetbal haalden. De nederlaag die we het volgende seizoen in dat tornooi opliepen, heeft ons kwaad gedaan. We startten de competitie met zes overwinningen op rij, wonnen van Partizan Belgrado maar verloren dan van Poznan 1-2 en dat is heel hard aangekomen bij de groep.”

• Je was tijdens je twee seizoenen bij Anderlecht zelfs acht wedstrijden hoofdcoach. Dat mag je op je palmares zetten. Heb je nog contact met spelers uit die periode?

“Ja natuurlijk. Ik heb zelfs spelers getraind in Anderlecht met wie ik nog had gespeeld in Gent. Sven Kums bijvoorbeeld.”

• En dan ben je teruggekeerd naar Kortrijk waar de coach midden in de nacht zijn ontslag had gegeven. Ben je blij dat je terug bent?

“Ja, ik ben tevreden. Alles is hier inmiddels vooruitgegaan en we hebben een goede spelersgroep waarin de spelers goed samenwerken.”

• Men zei dat Charleroi onder jou en eerder ook al onder Mazzu niet het mooiste voetbal bracht, maar uitging van de tegenaanval. Was dat zo?

“Ik vind van niet. Men zei inderdaad vaak dat we speelden vanuit de tegenaanval maar we hadden ook een type spelers waarmee we op die manier konden spelen. En als we keken naar het balbezit hadden we er altijd evenveel als de tegenstander.”

• In de twee wedstrijden die je inmiddels coachte, op Club en thuis tegen Oostende, zag ik jullie alvast helemaal niet verdedigend spelen. In Brugge creëerden jullie vier, vijf kansen, tegen Oostende nog wat meer.

“Wel, dan geef je al het antwoord op de vraag die je nog moet stellen…”

• In interviews hoorde ik je intussen al zeggen: “Je moet mij niet interviewen. Het is de groep die belangrijk is.” Laat ons zeggen dat dit interview een uitzondering is, speciaal voor de website van de club, en dan nog maar na enig aandringen.

“Zo is dat toch. De groep is belangrijk: ik denk dat alle trainers dat zeggen.”

• Maar ze menen het niet allemaal…

“Het is in ieder geval wat ik echt denk. Wat belangrijk is binnen het geheel van een club zijn de spelers.”

• Nog zo’n uitspraak: na de nipte 1-0 zege tegen Oostende zei je: ‘We hebben wat geluk gehad’. Je stak geen pluimen op je hoed: over slimme vervangingen, betere aanpak van de defensie dan in de vorige matchen toen de ploeg in de slotfase twee keer de zege uit handen liet glippen. Nee, je hebt er niet op gealludeerd.

“Het is natuurlijk waar dat we die score hebben vastgehouden dankzij de inzet en de mentaliteit van de spelers, maar bij zo’n score kan het ook altijd verkeerd lopen. Daar moet je wat geluk mee hebben, al moet je het soms ook wel afdwingen. Ik vind dat we dat met ons karakter ook hebben afgedwongen.”

• Nog een persoonlijke vraag: je bent hier vier jaar later weer terug. Ben je in die tijd veranderd als coach? En als mens?

“Je probeert natuurlijk dingen op te steken uit wat je meemaakt. Een mens leert altijd bij. Je wilt groeien in je vak en daar moet je stappen voor zetten.”

• Er komen twee wedstrijden aan: woensdag de bekermatch op Knokke, zaterdag de trip naar Standard. Het wordt druk.

“Die bekermatch zullen we zeker niet onderschatten. Ik hoop dat er veel supporters ons zullen steunen. Het is belangrijk dat we doorgaan. Een match op Standard is dan weer altijd speciaal. Je weet dat je honderd procent gefocust moet zijn.

• Maar de spelers zijn er al over bezig. Ze hebben blijkbaar nog een eitje te pellen met Elsner die hen midden het seizoen verliet.

“Is dat zo? Dat heb ik nog niet gehoord. Maar elke vorm van motivatie is graag meegenomen…”