Captain speaking…

“Ik ken natuurlijk de kalender van de Play Downs”, zegt Joao Silva. “Maar ik ben er niet mee bezig. Je moet me niet komen vertellen hoe we het de laatste match op Charleroi moeten doen, we moeten het match per match aanpakken, te beginnen komende zondag op Eupen.”

Eupen! Daar herinnert hij zich nog wel wat van. “Het was de eerste wedstrijd die ik speelde met de armband van captain. Maar dat is niet belangrijk: het was geen goede wedstrijd. Het zal zondag véél beter moeten, maar dat zal het ook zijn. We zijn intussen veel sterker geworden. Het was natuurlijk de match waarin we in de slotfase nog gelijkmaakten dankzij het doelpunt van onze doelman Tom Vandenberghe. We wonnen toen een punt en Eupen pakte er twee minder dan ze even tevoren nog dachten. Dat kan nog tellen in de eindafrekening.”

De avond valt over Kortrijk waar de kermissfeer heerst. In zijn appartement zit Joao Silva nog even alleen. Donderdag komt zijn vriendin over. “Ze blijft hier nu enkele weken.” En is dat beter voor zijn prestaties tijdens de wedstrijden? “Het helpt om je mentaal honderd procent goed te voelen. Alleen is maar alleen. Ik kijk nu Netflix en straks ga ik koken. Dat heb ik de jongste jaren in Kroatië en hier in Kortrijk best wel geleerd.”

De Portugees, nog altijd maar 25, en ook volgend seizoen onder contract bij KVK, kent inmiddels de gebruikelijke voetbaltermen: “Het worden zes finales”, zegt hij dan in trainerstaal. Of acht? “Laten we maar uitgaan van zes. We hebben de beste ploeg en dat moeten we nu maar op het veld bewijzen.”

Joao Silva is in de driemansdefensie van Freyr Alexandersson steevast de centrale man. Aanvankelijk gesteund door twee sterke Japanse verdedigers Tsunoda en Fujii. Helaas viel Fujii weken terug uit en is hij nog net niet honderd procent klaar, nog meer helaas liep nu ook Tsunoda op Anderlecht een spierscheur op.

“Het hoort bij het voetbal”, zegt Joao. “We hebben nog wel meer spelers die defensief hun werk kunnen doen. Ze hebben het al bewezen.”

Hijzelf is met voorsprong de speler van KV Kortrijk met het meeste wedstrijdminuten. Alleen in het seizoensbegin op Antwerp was hij invaller, alleen tegen Eupen en Mechelen werd hij om tactische redenen even voor tijd vervangen, en tijdens de recente thuismatch tegen RWDM moest hij bij de rust ziek opgeven. Zo was hij er 30 keer op 30 bij, de tweede helft van de competitie als kapitein van het team.

“Ik houd er wel van om kapitein te zijn, maar dan alleen ten voordele van het geheel”, zegt hij. “Dit heeft me als persoon absoluut niet veranderd. Maar als ik daarmee de groep kan helpen, wil ik dat wel graag doen.”

Het is opmerkelijk: vorig seizoen kwam Joao aanvankelijk amper in de basis. Tot Bernd Storck van hem zijn vaste centrale verdediger maakte. “Je hebt als speler altijd een trainer nodig die in je gelooft. Onze huidige trainer is een echte topper. Hij heeft de groep met Nieuwjaar zelfvertrouwen gegeven. Hij wou dat we aansluiting kregen met de andere teams onderin de rangschikking en dat is gebeurd. We hebben ervoor moeten knokken, winnen op Standard en Anderlecht, een draw spelen op Club Brugge, maar we hebben het gedaan. Nu is het aan ons om die lijn door te trekken. Zo zullen we ons redden. Ik geloof er zeker in.”