De dag dat Jérémy Perbet de 2-1 scoorde tegen Standard

“Het was Youcef Atal die de actie maakte. Hij kruiste van rechtsachter naar linksvoor, legde dan de bal af en ik trapte die met mijn linker in doel. Ik was door het dolle heen”, lacht Jérémy Perbet.

Iedereen heeft zo zijn herinneringen aan die natte avond tussen Kerst en Nieuw. Zeker de KVK-supporters die hun team op het uur op achterstand zagen komen na een discutabele strafschop. Makarenko kreeg volgens de ref bij een hoekschop de bal tegen de arm en Marin trapte onder luid protest Standard op voorsprong.Maar de Kerels sloegen terug. Acht minuten voor tijd zette Chevalier voor vanaf rechts richting Perbet waarop Cavanda de bal in een uiterste reactie in eigen doel verwerkte. Midden de extra tijd kwam de Veekaa nog één keer over, dankzij een enorme inspanning van Atal op het loodzware modderveld. Perbet maakte het af en liep door het dolle heen naar de supporters toe.

“Het was een kippenvelmoment”, lacht hij. “Ik herinner me nog hoe we achteraf vierden op de balustrade met de fans.”

Voor die fameuze wedstrijd tegen Standard was dit de toch wel heel sterke ploeg: Kaminski – Ouali, Kagelmacher, Kumorzi, D’Haene – Makarenko, Azouni – Chevalier, Stojanovic, Stijn De Smet – Perbet, met als invallers Atal en Lepoint.

Hoe is het intussen met Jérémy Perbet, nog altijd woonachtig in Waterloo?  Hij is er inmiddels 37 maar speelt nog in 1ste nationale, de op twee na hoogste reeks, bij FC Luik, ooit een monument in het Belgisch voetbal, eigenaar van stamnummer 4. In een zalig verleden speelde de club in Rocourt op een veld met een wielerpiste eromheen, nu is zij na  wat omzwervingen teruggekeerd naar de Luikse voorstad Rocourt waar een nieuw stadion met 8.000 zitplaatsen wordt gebouwd.

We belden maandagmiddag met Jérémy net op het moment dat hij had vernomen dat zijn trainer – Drazen Brncic – werd ontslagen en vervangen door oud-Club Luikspeler (en o.a. Club Brugge-speler)  Gaëtan Englebert.

“We begonnen sterk na Nieuwjaar maar haalden uit de jongste vier wedstrijden maar één punt. Dan moeten de spelers zichzelf op de borst kloppen maar wordt de coach vervangen”, zegt Jérémy. Hij kan het weten: hij maakte dit in zijn lange carrière al vaker mee.

Vorige zondag verloor Club Luik op Knokke en dat was de druppel die de emmer van het enthousiaste bestuur deed overlopen. Op bezoek in West-Vlaanderen ging het bij de vorige trips eerder anders wel beter: op Winkel maakte hij de 1-1, op Mandel won hij met 0-1. “We staan nog maar vijfde en dan spelen we geen eindronde meer. En daar moeten we zeker bij zijn”, aldus de centrumspits. Zondag gaat de trip naar leider Dessel. Een heel belangrijke opdracht.

Uit zijn passage bij KV Kortrijk herinneren wij ons hoe Jérémy met zijn statistieken begaan was. “Ja, ik weet het nog, ik speelde tijdens die periode mijn 200ste wedstrijd in eerste klasse en maakte tegelijk mijn 100ste doelpunt in eerste klasse”, herinnert hij zich nog levendig.

Waar hij nu staat? “Ik heb – alles inbegrepen, competitie, beker, Europees, derde klasse – 560 wedstrijden gespeeld”, weet hij.

Hij is er inmiddels 37 en wordt dit dan zijn laatste seizoen? “Neen, ik kon vorige zomer naar een paar clubs uit 1B maar Club Luik wou me per se erbij om te promoveren naar 1B. Ik tekende er voor twee seizoenen. Laat me zeggen dat ik toch tot mijn 40 wil doorgaan.”

En daarna? “Ik ben al enkele jaren analist voor de Franstalige tv. En ik haal weldra mijn diploma voor trainer Uefa A. Dan zien we wel waar dit naartoe leidt.”

Misschien wel naar ooit een trainersjob bij KV Kortrijk? “Waarom niet. Ik herinner me de club als een warme familieclub. Van de huidige kern ken ik natuurlijk nog Kristof D’Haene en Lucas Rougeaux. Het was een heel goede keuze om vanuit Brugge waar ik aan de kant werd geschoven naar Kortrijk te gaan. Ik heb me daar helemaal kunnen ‘herlanceren’. Met 35 matchen en 13 doelpunten”, zegt hij zo uit het hoofd. “We misten op een haar na de play-off 1 omdat Standard op de laatste speeldag na de rust nog ging winnen in Oostende en we grepen net naast de bekerfinale door die 1-0 in Genk.” Wat een geheugen!

Dat de Kortrijk-fans hem nog altijd positief herinneren, doet hem plezier. “Je ne triche jamais”, zegt hij. “Ik speel nooit vals. Ik geef wat ik kan. Het liep ook vlot met Teddy Chevalier. Ik wens jullie het allerbeste en zeker ook Karim Belhocine die mijn trainer was bij mijn derde passage bij Charleroi. Ik ben trouwens nu ook tegelijk spitsentrainer van de jeugd van Charleroi.”

Mocht u het zich  afvragen voor hoeveel clubs Jérémy Perbet heeft gespeeld, hier een poging tot antwoord: Clermont, Moulins, Strasbourg, Charleroi (3 periodes!), Angers, Tubize, Lokeren, Mons, Villareal, Basaksehir, Gent, Club Brugge, KV Kortrijk, OHL en FC Luik.  Vijftien stuks!

“Dat was zeker niet mijn bedoeling. Ik ben bij enkele clubs echt niet lang genoeg kunnen blijven”, reageert Jérémy. “Bij Club Brugge was ik maar heel even en werd ik dan uitgeleend aan Kortrijk, bij Gent speelde ik een goed seizoen maar Vanhaezebrouck wou het volgende seizoen toch niet met mij doorgaan…”

Volgt hij nog elke week de prestaties van zijn vijftien ex-clubs, zeg maar: een onmogelijke opdracht? “Toch wel, ik lees de verslagen niet en zo, maar ik kijk toch altijd wel even hoe zij het hebben gedaan.”

Zondag, terwijl Perbet zijn topper speelt in Dessel, ontvangt KV Kortrijk Standard en… Luka Elsner en Gilles Dewaele. 

Standard is uiteraard de concurrent van ‘het kleine’ FC Luik in de Vurige Stede. “Ik begrijp niet hoe het zo kan tegenvallen bij Standard, een spelersgroep waar toch best wel veel talent zit”, constateert Perbet. “Misschien nemen ze volgend seizoen met nieuwe eigenaars weer een sterke start, maar nu is het uitkijken naar het seizoensslot. Ik denk dat Kortrijk best wel kans heeft om zijn supporters nog eens te verwennen zoals ze dat onlangs tegen Zulte deden.”

Alles weet hij, Jérémy Perbet.