20 jaar geleden overleed KVK-icoon Boudewijn Braem

Luc Bourgois is een van de spelers die Boudewijn Braem in al zijn aspecten leerde kennen. Luc heeft het meeste dienstjaren als speler bij de Veekaa en was er als jong broekje bij toen de club voor het eerst in haar geschiedenis promoveerde naar eerste klasse.

“We wonnen in de eindronde met 3-2 van Waterschei en waren meteen zeker van de promotie”, herinnert Luc zich. De kranten waren vol lof voor de ploeg en vooral voor…Boudewijn Braem. Het was de tijd van het succesprogramma op de Nederlandse tv, de Berend Boudewijn Show, ook wel de B.B. Show genoemd. En dat was meteen ook de titel in dagblad Het Volk: ‘De Grote B.B. Show.’

“Ik kwam in een vriendengroep terecht”, vertelt Luc Bourgois. “Ik was pas 17 en ik zat in de kleedkamer tussen Boudewijn Braem & Johan Vermeersch. Dan ben je nog heel klein. Maar Bo had helemaal geen kapsones hoor. Je hoort soms dat de gevestigde waarden de kleintjes hun schoenen doen poetsen of zo, maar dat zou hij absoluut nooit doen. Integendeel, als hij je kon helpen, deed hij dat.”

Luc werd gaandeweg een vaste waarde in de Kortrijkse defensie. “Ik was technisch niet de meest begaafde”, lacht hij. “Ik probeerde altijd zo snel mogelijk de bal aan Bo te geven. Ik wist dat die er altijd mee weg kon. Hij was technisch ontzettend sterk.”

Luc Bourgois traint inmiddels nog altijd een jeugdploeg van De Wikings, net als zijn ploeggenoot van toen, Dieter Schwabe. Die kan Bo Braem in één zin omschrijven: “Had hij geleefd voor de sport zoals ik, dan was hij zeker international geweest. Hij kon gewoon alles.”

“Bo was Bo”, zegt Luc. “Als het hem niet aanstond, dan zei hij het meteen. Als ze spraken van ‘met lange ballen’ te spelen, zei hij: lange ballen, die zijn voor de rugby, wij spelen met ronde ballen.”

Het blijft opmerkelijk dat de spelers van toen gewoon een job hadden en daarnaast in…eerste klasse voetbalden. “Ik kreeg meteen een job als onderhoudswerkman in het Sint-Maartensziekenhuis. Bo was bediende bij de post. Hij kreeg er later zelfs een directiejob. Ze gingen ervan uit dat je elke dag 8 uur werkte, ’s avonds ging trainen en op zaterdag en zondag ter beschikking was voor de club. We verdienden er niet zoveel aan, alleen de buitenlanders werden behoorlijk betaald.”

Voor Bo Braem hoefde een riant loon niet eens. Als volksjongen genoot hij van het gezelschap in en om het stadion, in en om het postkantoor, in en om het café waar hij wel eens een pint ging pakken. Zijn enige fout was dat hij in zijn eigen stad, in de bekende volkscafés waar iedereen hem zag en hoorde, al eens wat ging drinken. Wie hem daar één pint zag drinken, had er minstens vijf zien achteroverslaan.

Boudewijn Braem werd geboren op 30 oktober 1950. Hij zou op vandaag 74 jaar zijn en ongetwijfeld nog in de tribune van ‘zijn club’ te zien zijn. Hij was het trouwens die in 2001 toen KV Kortrijk failliet ging, het initiatief nam om de nodige gelden te verzamelen zodat de club toch kon blijven bestaan.

Op zijn 17 speelde hij al voor Kortrijk Sport, vier jaar later was hij meteen een vaste waarde bij het nieuw gestichte KVK. Al gauw werden krantentitels speciaal voor hem bedacht. Zoals: ‘Koning Boudewijn regeert’.

Eén keer viel de hemel op hem neer. Het gebeurde tijdens een wedstrijd tegen Anderlecht waarin Bo Braem alweer de smaakmaker van de match was. Hij dribbelde, paste, trapte naar doel, beter dan elke tegenstander.

“Hij was vree goed”, zegt Luc Bourgois. “Maar dan maakte hij één foutje en had hij prijs.” Bo verloor bij een dribbel de bal en was daardoor de directe oorzaak van de winning-goal van Anderlecht. Trainer Henk Houwaart haalde hem meteen van het veld. Het was zijn laatste wedstrijd. Het touw was geknakt. Helden sterven staande.

Boudewijn ging nog voetballen voor AA Gent en enkele clubs uit de regio, werd later twee keer trainer van ‘zijn’ KVK toen het met andere namen niet wou aanslaan, trainde nog wat clubs uit de streek, Ronse, Lauwe, SK Roeselare, Handzame, Gullegem en… jawel, werd – nadat hij de dood van de Veekaa na het faillissement had helpen vermijden – nog maar eens trainer van ‘zijn’ club.

Sportief was de cirkel uiteindelijk rond, maar in 2005 kon hij het toch weer niet laten. Bo kreeg een commerciële functie bij KV Kortrijk. “Hij kon niet zonder de Veekaa”, zegt Luc Bourgois. “Het was soms haat, vaak liefde, maar de Veekaa was gewoon zijn leven.”

Men zou een film kunnen maken over dat leven dat eindigde… als in een film. In ‘zijn’ Guldensporenstadion. Er was de volgende dag een oefenmatch voorzien maar het gras stond te hoog en de grasmachine van de stad was stuk. Het was 27 mei 2005. Met een gewone grasmaaier maaide hij op die snikhete avond het hele veld. Van 8 tot 11 uur ’s avonds. Om 5 uur ’s ochtends vonden bierleveranciers zijn levenloze lichaam.

In de kerk van Bissegem namen trainers en voetballers uit het hele land afscheid van de coryfee van KVK. Twintig jaar later is Boudewijn Braem nog altijd niet vergeten.